Siatkówka na siedząco. Czym jest i jakie są zasady gry?

Siatkówka na siedząco to odmiana tradycyjnej piłki siatkowej. Jej celem jest przebicie piłki nad siatką tak, aby wpadła w boisko przeciwnika. Choć dyscyplina powstała z myślą o osobach niepełnosprawnych, obecnie grają w nią również pełnosprawni zawodnicy. Wszyscy muszą jednak przestrzegać jednej zasady – podczas odbijania piłki nie wolno im odrywać pośladków od podłoża.

Krótko o historii

Początki siatkówki na siedząco sięgają 1956 roku. Wtedy Holenderski Komitet Sportu zdecydował się połączyć dwie dyscypliny sportowe: tradycyjną siatkówkę halową i sitzball, który uprawiały osoby mające problemy z poruszaniem się. Pierwszy mecz na poziomie międzynarodowym rozegrano w 1967 roku, ale dopiero jedenaście lat później siatkówka na siedząco została w pełni uznana za dyscyplinę sportową.

Na Igrzyskach Paraolimpijskich po raz pierwszy pojawiła się w 1980 roku. Wówczas w turnieju wzięło udział 7 męskich drużyn narodowych. Kobiety przystąpiły do rywalizacji dopiero w 2004 roku, podczas Igrzysk Paraolimpijskich w Atenach. W Polsce siatkówka na siedząco rozwija się od 1997 roku.

Siatkówka na siedząco i jej zasady

Zasady gry są zbliżone do tych, które obowiązują w tradycyjnej siatkówce. Każda drużyna na boisku liczy po 6 zawodników, a jej pełny skład powinien wynosić łącznie 12 osób. Mecz toczy się do trzech wygranych setów, a sety rozgrywane są do 25 punktów. Główną różnicą między siatkówką halową a siatkówką na siedząco jest gra w pozycji siedzącej. Dlatego podczas odbijania piłki, pośladki zawodników muszą mieć kontakt z podłożem. Różnice występują również w rozmiarze boiska i wysokości siatki. Boisko jest mniejsze niż tradycyjne – ma 10 na 6 metrów, natomiast siatka zawieszona jest na wysokości 115 cm dla mężczyzn i 105 cm dla kobiet.

W pozostałych kwestiach siatkówka na siedząco praktycznie nie różni się od tradycyjnej piłki siatkowej.

Kto może grać w siatkówkę na siedząco?

Siatkówka na siedząco to sport wymyślony dla osób z niepełnosprawnością ruchową, np. po amputacji kończyn czy z niedowładem. Jednak, ze względu na swoją widowiskowość, gra szybko zdobyła popularność na całym świecie i dziś uprawiają ją także pełnosprawni zawodnicy.